Ήταν όλοι εκεί. Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του «Ζόρια και Ζωή», ένα άλμπουμ που ακτινοβολεί ασχέτως χρονικής στιγμής της εμφάνισης του, το υπόγειο του An club γέμισε από κόσμο. Ο μικρός συναυλιακός χώρος δημιούργησε ένα αίσθημα οικειότητας μεταξύ όσων ανέβηκαν στη σκηνή και του κοινού, ενώ όλοι ένιωθαν άνετα. Αυτό συντέλεσε σημαντικά ώστε η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε να ήταν γιορτινή για όλους. Η αιτία βέβαια ήταν άλλη. Σταθερά δίπλα στον Lobo βρίσκονται παιδιά που τον εκτιμούν ως άνθρωπο και τον στηρίζουν, είτε αυτοί μοιράζονται το μικρόφωνο μαζί του, είτε εκπροσωπούν την hip hop κοινότητα, είτε είναι ακροατές που ολοένα και περισσότεροι μαθαίνουν και εκτιμούν τη δουλειά του. Όταν λοιπόν ανέβηκε στο stage για να μας καλωσορίσει, το χειροκρότημα ακούστηκε βαθύ, δυνατό και ο όχλος εντυπωσιακός. Οι πρώτες νότες μας τσίμπησαν λίγο και μας έκαναν μια όμορφη εισαγωγή.

Στη σκηνή ο Lobo αντάλλαζε τα μικρόφωνα με τους υπόλοιπους καλεσμένους. Το set ήταν δομημένο με τέτοιον τρόπο ώστε περιοδικά όλοι τους να μπορούν να παίρνουν ανάσες, ειδικά ύστερα από κομμάτια στα οποία τα έδιναν όλα. Το opening act το πλαισίωσαν δύο νέα παιδιά, ανερχόμενα στο χώρο, ο Κάτοχος και ο Andriko. Οι δύο αυτοί MC’s, παρά το νεαρό της ηλικίας τους (16 και 18 χρονών) και τα λίγα κομμάτια που έχουν κυκλοφορήσει, ομολογώ πώς όσες φορές τους έχω δει σε lives από πέρσι μάλιστα, μου ‘χουν κεντρίσει το ενδιαφέρον. Απόδοση φοβερή, ωραίο πάτημα σε κάθε beat και άμεση επικοινωνία με τους ακροατές τους. Μπορεί το κοινό τους να είναι ακόμα ποσοτικά λίγο, αλλά πραγματικά, αυτοί οι δύο όταν ανεβαίνουν στη σκηνή, ξέρουν να πορώνουν κάθε ακροατή και να κερδίζουν νέους οπαδούς..

Πολύ θετική ήταν και η σκηνική παρουσία του Μαύρου Αμνού και του Λακωνικού, οι οποίοι συμμετάσχουν στο label που ανήκει και ο Lobo το "The Art Of Raw", καθώς έβγαζαν ενέργεια και είχαν ένα ιδιαίτερο στυλ. Πιο συναισθηματικά φορτισμένοι, με κέντρο βάρους τον βαρύγδουπο στίχο τους, προκάλεσαν ενθουσιασμό και ο κόσμος φάνηκε να το απολαμβάνει. Παράλληλα o DJ Moya στις κονσόλες μας μαγνήτιζε συμπληρώνοντας καθ’όλη τη διάρκεια της συναυλίας με scratches ανεβάζοντας αισθητά τη θερμοκρασία. Η βραδιά είχε κι επισήμως πάρει την ανιούσα...

Το πρώτο highlight ήρθε με το “Hermanos”  όπου Novel 729 και Κοράκι ένωσαν τις φωνές τους, ενώ οι πιο σκληροί headliners έδιναν πόνο και βάση σε κάθε στίχο. Εξ’άλλου.. Αυτό είναι ατόφιο Boom Bap.. Δεν μπαίνει μέσα στα κλαμπ. Novel συνέχισε πλάι στον Lobo, ενώνοντας τις ψυχές τους στα κοινά τους κομμάτια. Επιδιώκοντας να κρατήσουν την επαφή με το κοινό, το παρακινούσαν συνεχώς να συμμετάσχει και η κάθε πλευρά να φωνάζει «Lobo σήκω! – Novel σήκω!» Ενωμένοι σαν γροθιά, με παίξιμο καθαρό δέχθηκαν το εγκάρδιο παίξιμο του κοινού.

“Αλίμονο σε όποιον δεν αγάπησε με πάθος”…Ζωγράφος με Lobo σε ένα κομμάτι μελωδικό, μαγνητικό και παράλληλα εκρηκτικό, κατάφεραν να ξεδιπλώσουν μαεστρικά τη μελαγχολία και τη δύναμη του έργου τους. Αυτό το δίδυμο μουσικά ταιριάζει αρκετά θα λέγαμε. Έχουν την ίδια συναισθηματική βάση και ένα διάχυτο αίσθημα ειλικρίνειας.

Την έκπληξη της βραδιάς αποτέλεσε ο ΔΠΘ, ο οποίος ύστερα από καιρό αποχής μας χάρισε τους όμορφους στίχους του. Η εμφάνιση του μας ξάφνιασε, αλλά παράλληλα μας ξύπνησε και την επιθυμία να τον δούμε πάλι στο προσκήνιο, γιατί διαθέτει καλή πένα και είναι ικανότατος σαν MC.

Το αγαπημένο «Στολές του Πολέμου» έμελλε να κουνήσει με την ατμοσφαιρική μελωδία του, σκηνή και κοινό, και τον ήχο πλέον να έχει στρώσει πάρα πολύ και να ακούγεται αντάξιος της μπάντας και των προηγούμενων εμφανίσεών της. Fer de Lance x Lobo εισέπραξαν εγκάρδιο χειροκρότημα συνεχίζοντας σε δικά τους κομμάτια και η ένταση κορυφώθηκε στο αναμενόμενο. Οι μορφές τους όσο συνέχιζαν θα λέγαμε πως αποδομούνταν πάνω στη σκηνή και δημιουργούσαν ένα ενιαίο οπτικό σύνολο.

Κάπου εκεί Zoro & Buzz , δίνοντας μας τη γνώριμη εικόνα τους ως φίλων πιο funky ήχου με πιο χαλαρή διάθεση, ανέβηκαν στη μικρή σκηνή του An με τη κλασσική παιχνιδιάρικη συμπεριφορά τους.  Όσο προχωρούσε το live τόσο ανέβαινε σε απόδοση, η παρέα αυτή δεν απογοητεύει ποτέ, ξέρει τον τρόπο για να κρατά το κοινό σε εγρήγορση!

Δύο ώρες απόλυτης ραπ διασκέδασης, η οποία ήρθε να επισφραγίσει άλλη μια ονειρεμένη βραδιά. Το μουσικό παρόν του Lobo έρρεε μέσα στο μελωδικό παρελθόν του συζευγνύοντας με αμείωτη ένταση τις παλιές του κυκλοφορίες με τις πιο πρόσφατες. Με μια μικρή αναδρομή στις αναμνήσεις, ένα χρόνο πριν στο Bums τότε, με τους ίδιους ανθρώπους δίπλα στον Lobo να τον στηρίζουν, σαφώς συνειδητοποιήσαμε την ανοδική πορεία του στον χώρο που ήμασταν εκείνη τη μέρα. Αναφορικά με την απόδοση του, εκείνος ήταν γεμάτος ενέργεια  και πραγματοποίησε μια πορωτική εμφάνιση και δεν άφησε κανέναν δυσαρεστημένο. Και το ίδιο και εμάς, χάρη στο ταλέντο του να τραγουδά και να μας μεταφέρει εικόνες και παγωμένες χειμωνιάτικες μυρωδιές, κάνοντας μας να περάσουμε εκείνη τη νοητή γραμμή, η οποία χωρίζει το σημείο που απολαμβάνεις τη μουσική από την απέναντι όχθη, όπου τη ζεις σε μια μετουσιωμένη εκδοχή της με κάτι περισσότερο από απλά μία εκ των πέντε αισθήσεών σου. Σίγουρα αυτό δεν είναι κάτι που το συναντάς συχνά.

Στο σύνολο του, ήταν ένα σημαντικό βράδυ τόσο για τον Lobo όσο και για όλους όσους πορεύονται με τη μουσική του. Ο ίδιος, ευχαρίστησε όσους γιόρτασαν μαζί του σε εκείνο το Live. Κλείσιμο ιδανικό, ενώ κοινό και συγκροτήματα δικαίως έφυγαν με αρκετό ιδρώτα και μεγάλα χαμόγελα.

Φωτογραφία: Βάσω Χατζή & Mitsaki Raccoon

Κείμενο: Μαριλένα Βενέτη