Όταν πλέον αναφερόμαστε στο όνομα του Ταφ Λάθος πρώτα μας έρχεται στο μυαλό ο όρος "καλλιτέχνης" και έπειτα "ράπερ". Αποτελεί έναν από τα παλιά ονόματα της χιπ χοπ σκηνής, που είχε ξεκινήσει από νεαρή ηλικία να ασχολείται με το ραπ ως μέλος των Ψυχόδραμα, όπου από τις αρχές του 2000 μέχρι σήμερα έχει πειραματιστεί αρκετά με την μουσική και έχει καταφέρει να ξεχωρίσει καθώς εκπροσωπεί ένα δικό του στυλ. Μιλάμε λοιπόν για έναν ιδιαίτερο καλλιτέχνη που αν θέλουμε να κάνουμε λόγο για την εξέλιξη του Χιπ Χοπ ο Ταφ Λάθος έρχεται να δώσει το δικό στίγμα. Τα τελευταία χρόνια έχει εμπλουτίσει σε μεγάλο βαθμό την μουσική του. Έχει να καταφέρει να συνδιάσει τον Χιπ Χοπ ήχο που εκπροσωπούσε τόσα χρόνια, με μουσικά όργανα, δίνοντας στις live εμφανίσεις του μια πιο μπλουζ - ροκ αισθητική με μια ξεχωριστή μελωδικότητα, δημιουργώντας κάτι σπάνιο που δεν έχουμε ξανά δει στην Ελληνική σκηνή.

Έτσι λοιπόν τον παρακολουθήσαμε σε μια live εμφάνιση του στο Gazarte, όπου κι αν πληρούσε τα μέτρα μιας καθιστής συναυλίας εξ αιτίας των συνθηκών του ιού, ο Ταφ Λάθος μαζί με τους συνεργάτες του δώσανε ένα τόσο δυναμικό show που κατάφεραν να μας εντυπωσιάσουν και να μας κεντρίσουν την προσοχή σε βαθμό που ξεχάσαμε τον περιορισμό της καρέκλας. Σε ορισμένες στιγμές όμως ήθελες απλά να την πετάξεις και να κινηθείς στην ένταση της μουσικής. Πέρα από τις ρήμες και τα flow που πατάγανε τέλεια στα ντραμς του Λάμπρου Κριτσίμα και στις κιθάρες του Γιάννη Γαργαλάκου και του Μανώλη Αγγελάκη, το τραγουδιστικό κομμάτι των ρεφρέν και οι δεύτερες φωνές του Dj Mocro και της Ιωάννας Μιχαλά ήταν εξίσου εντυπωσιακές. Με αυτή την ταιριαστή ομάδα που εμπεριείχε ακόμα πλήκτρα (Δημήτρης Λαϊνάς) και μπάσο (Διαμαντής Αδαμαντίδης), ο Ταυτισμένος λάθος πήρε κομμάτια απ' όλη την δισκογραφία από τα άλμπουμ "Μόνο με χρώμα", το "Ελπίδα" μέχρι και το "Deca". Σε όλη αυτή την μουσική διαδρομή από δίσκο σε δίσκο, από παλιά κομμάτια όπως τα "Συναισθήματα" και "Ξέρω πια πόσο διαρκεί" μέχρι το "Ξάδερφε" και τον "Μεγάλο περίπατο" βλέπεις έναν καλλιτέχνη ολοκληρωμένο, πιάνοντας πολλά διαφορετικά θέματα από πολιτική μέχρι αισθηματικά. Η μουσική του δείχνει έναν άνθρωπο που ξέρει να εκφράζει τις ανησυχίες του, να τις κάνει τέχνη αλλά ταυτόχρονα να μην κουράζει. Να βρίσκει "Ελπίδα", να εκτιμά με το "Έχω" και να σε ταξιδεύει από τραγούδι σε τραγούδι, αλλάζοντας ήχο και προσθέτοντας κάτι διαφορετικό. Πριν αρχίσει το live δεν περιμέναμε να ακούσουμε τραγούδια όπως το "Εγώ Συγγνώμη", "Της φυλακής το προαύλιο" και πολλά άλλα κομμάτια του σε μια τέτοια διασκευή. Όπως και κομμάτια που προσωπικά δεν τους είχα δώσει τόσο βάση, κατάφεραν μαζί με τα όργανα να απογειωθούν. Όλα αυτά τα χρόνια όμως δεν μπορούμε να παραλείψουμε την συμβολή του Dj Micro ο οποίος δίνει επίσης την ψυχή του στο πλευρό του Ταφ. Φαίνεται να εξελίσσεται και αυτός μουσικά, να κάνει δεύτερες, να τον συμπληρώνει, να παίζει κρουστά και να αποτελεί ένα μουσικό πολυμηχάνημα στο βάθος της σκηνής.

Σίγουρα οι συναυλίες του Ταφ Λάθος είναι κάτι που προτείνουμε. Μπορεί να ενθουσιάσει εξίσου έναν παλιό του φαν που βλέπει μία εξέλιξη στον ήχο, μέχρι και έναν ακροατή που δεν έχει ιδέα από χιπ χοπ. Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο για ένα μουσικό σχήμα που σε κερδίζει σε ήχο και στίχο. Απλά μπορείτε να τον απολαύσετε τις Τετάρτες του Ιουλίου στο Gazarte και σε όποια άλλη μουσική σκηνή προκύψει στο μέλλον.

Nίκος Σπηλιωτάκος