Οι Rationalistas ή κοινώς Ορθολογιστές, όπως τους γνωρίσαμε ήδη από το 2004, είναι ένα συγκρότημα που ανέκαθεν έδινε φωνή και εκπροσωπούσε καθέναν από εμάς, που μεγάλωσε φέροντας τα ίδια βιώματα στις φτωχογειτονιές του Αιγάλεω. Λιούμη, πατινόπιστα, Μπαρού, βράδια με αράγματα, μουσική και μπύρες, ύστερα από μια δύσκολη καθημερινότητα, μετά από σχολή, δουλειά, νοσταλγώντας τις μέρες που γκρίνιαζες επειδή δούλευες 8ωρο. Άλλα βράδια η μπύρα ήταν κερασμένη, σε περιόδους που αναζητάς δουλειά, με ευθύνες σπιτιού φορτωμένες στην πλάτη σου, σβήνοντας την απογοήτευση φευγαλέα με μερικές γουλιές και τσιγάρο στα μπασκετάκια στην Αγία Μαρίνα.. Με παρέες ανέκαθεν κεντημένες με διαφορετικότητα, γι’ αυτό μεγαλώνοντας όχι μόνο δεν μας φόβιζε το “ξένο”, αλλά το αναζητούσαμε κιόλας. Γι αυτό και οι φωνές μας ενώθηκαν με την έναρξη του live, εκείνο το Σάββατο στις 22 Φεβρουαρίου..

«Είμαστε μια κοινότητα, έξω απ’τη χιπχοπ κοινότητα που

Δέχεται τη διαφορετικότητα

Αράζουμε και δρούμε άντρες γυναίκες μαζί

Γκέι και λεσβίες με κοινό μίσος για τους ναζί

Μετανάστες, βλέπουμε τα αδέρφια μας σε κάσες

Στα σύνορα πυροβολούν το χρώμα και τις ράτσες

Και τι νομίζεις πως θα φοβηθούμε τους καράφλες;

Χτυπάει ο Παυλάρας στις καρδιές μας γάμησε τις πλάτες

Αυτό εδώ είναι για τη γειτονιά

Για όσους είναι στη δουλειά στα χρόνια τους τα εφηβικά

Άνεργους, ξένους, διαφορετικούς

Καταπιεσμένους που δεν έμαθες να ακούς!»

Η ατμόσφαιρα από τα πρώτα λεπτά σπινθήρισε χάρη στο best of σετ με πιο πρόσφατα αλλά και αγαπημένα παλιότερα κομμάτια από τον δίσκο τους “Μια νύχτα μετά την τελευταία μέρα”, ο οποίος δέκα έτη μετά, κι όμως παραμένει επίκαιρος. Η απόδοση τους πάνω στη σκηνή ήταν πραγματικά φοβερή, καθώς τους βλέπαμε μέσα από καπνούς να προσφέρουν πραγματικό show on stage και δικαιολογημένα προκάλεσαν πόλεμο κάτω από αυτό. O ΤΝΤ έκλεισε στόματα σε όσους αμφισβητούν τις φωνητικές του ικανότητες, τονίζοντας με το κατάλληλο ηχόχρωμα την κάθε λέξη, κάθε κομματιού απογειώνοντας το αναλόγως! Και όσο αναφορά τη σκηνική παρουσία, όχι μόνο δεν είχε σταματημό η έκρηξη του πάνω στη σκηνή, αλλά φρόντιζε να κρατά ένθερμη την επικοινωνία του με το κοινό, σημαντικό στοιχείο, μαζί με το μελετημένο πρόγραμμα των τραγουδιών, για να μένουν όλοι σε εγρήγορση. Ο SXO παράλληλα, ο οποίος γιόρτασε μάλιστα τα γενέθλια του πάνω στο σανίδι, για μία ακόμη φορά, χάρη στην μοναδική θεατρικότητα του ενώ τραγουδά, μας χάρισε ένα απίστευτο performance. Ειλικρινά απορούσαμε με την ενέργεια του πάνω στη σκηνή, ενώ παράλληλα δεν έχανε ένταση στην hardcore φωνή του, αλλά ούτε και τις μακρόσυρτες στο τέλος φωνητικές καταλήξεις του. Bayman έθετε τις βάσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για αυτή τη μουσική βραδιά και κατεύθυνε τη μπάντα με τα μπαρουτοκαπνισμένα μπίτια του, ενώ ο Dj Gzas, ολοκλήρωνε το ηχητικό αποτέλεσμα επίσης με τον συντονισμό στον ήχο και τα scratches του.

Οι πρώτοι που μοιράστηκαν τη σκηνή με την δυνατή τετράδα, ήταν οι Fer De Lance, οι οποίοι δεν δυσκολεύτηκαν να κάνουν το κοινό να παραληρήσει όταν είπαν το “Capito” με τους Rationalistas , που μόλις είχε κυκλοφορήσει την προηγούμενη μέρα. Dj Moya συνόδευε στα decks, όσο Μήτσος και ‘Αλεξ συνέχισαν ως Buffalo Soldiers προκαλώντας αναμενόμενα ενθουσιώδεις αντιδράσεις στο Gagarin.

“Αυτοί που γνώρισαν του κόσμου το μίσος αυτοί είναι μόνο τ’ αδέρφια μας,

μπαίνουν σε κλούβες μωρά και μανάδες παιδιά με παιχνίδια στα χέρια τους,

ζουν οι ναζί αδερφέ μου κρύβουν αλλιώς τώρα πια τα μαχαίρια τους.”

Αδιαμφισβήτητα η πιο δυνατή στιγμή της βραδιάς ήρθε όταν “Rationalistas – Ghetto Rock – Buzz” έδωσαν ίσως το πιο ωραίο performance που έχουμε δει σε ελληνική συναυλία. Με funky γκρούβες, έδωσαν στο Gagarin διάθεση καλοκαιρινή και έγινε πανικός! Πελώριες και πολύχρωμες φουσκωτές μπάλες και βάρκες βρίσκονταν ανάμεσα στο ενθουσιασμένο κοινό, ανεβάζοντας τη θερμοκρασία στα ύψη! Στη συνέχεια με Zoro πλέον στο πλευρό του Buzz, τα δυτικά συμπληρώθηκαν και κέρδισαν εμφατικά το τεράστιο συναυλιακό ακροατήριο.

“Έτσι είναι εδώ που νυχτώνει συχνά

Τα σπίτια έχουν μείνει και αυτά χαμηλά

Κατάρα η ευχή το να ζεις δυτικά

Φτώχεια και γκλάβα μένουν ψηλά"

Η βραδιά είχε και τα πιο νωχελικά στιγμιότυπα και τις απαραίτητες παύσεις, κάτι σημαντικό για να υπάρξει ισορροπία και το κοινό να αποφορτίζεται τόσο όσο. Εκεί οι τόνοι σκόπιμα για λίγο έπεσαν, κλείσαμε τα μάτια και τραγουδήσαμε..

“Μέσα στο τρένο το χάραμα πηγαίνοντας στη σφαγή

Όλοι κοιτάμε στο πουθενά μάτια ανοιχτά και σιωπή

Παρασκευή ξανανιώνουμε λέμε ζωή σε θυμάμαι

Την Κυριακή μαραζώνουμε και τη Δευτέρα γερνάμε”

Συνειδητοποιείς τότε, τραγικώς ειρωνικά, πως ορισμένα τραγούδια των Rationalistas, σου αποκαλύπτουν τόσο εύστοχα τον νέο ανορθολογισμό που ακολουθεί η κοινωνία που ζούμε. Από την ανεργία και την προσπάθεια επιβίωσης με εξευτελιστικό εισόδημα, στον εκβιασμό της μισθωτής εργασίας για την υποθήκευση της ζωής με τους χειρότερους όρους. Μια σύγχρονη δουλεία, οι οποίοι ίδιοι αγοράζουν όλα τα αγαθά που πάντα τους υποδουλώνουν λίγο παραπάνω. Οι ίδιοι τρέχουν πίσω από μια εργασία, όλο και πιο αλλοτριωτική, η οποία πρόθυμα και γενναιόδωρα τους δίνεται, αν είναι αρκετά υπάκουοι. Οι ίδιοι διαλέγουν τους κύριους που θα πρέπει να υπηρετούν. Για να καταφέρει αυτή η παράλογη τραγωδία να τεθεί σε ισχύ, χρειάστηκε πρώτα απ’ όλα να αφαιρεθεί από τα μέλη αυτής της τάξης η συνείδηση της εκμετάλλευσης και της αποξένωσης τους. Κάπως έτσι βρεθήκαμε μέσα σε ένα κόσμο να δεχόμαστε αυτή τη ζωή της ταπείνωσης και της δυστυχίας από φόβο.

Αριστοτεχνικά σε εκείνο το σημείο βέβαια, η δυνατή τετράδα γύρισε το παιχνίδι όπως εκείνη ξέρει καλά. “Όσο κάτι μας ενώνει” , “Μια νύχτα μετά την τελευταία μέρα” “Hook στο Hook” “Στο ποτό που πίνουμε” και για κλείσιμο «Δεν έμαθες να ακούς”, δημιούργησαν κατάσταση παροξυσμού ενώ τα pit, και τα stage diving από το κοινό δεν σταμάταγαν! Οι αντιδράσεις του κοινού, βέβαια, αντικατοπτρίστηκαν στα πρόσωπα της τετράδας που έδωσε όλο της το πάθος για το τέλος! Ποτήρια και αλκοόλ μοιράστηκαν, ήπιαμε, γιορτάσαμε, κλείσαμε τις φωνές μας!

Συνοψίζοντας, ο λόγος που ευχαριστηθήκαμε αυτό το λαιβ μέσα από τη ψυχή μας, δεν ήταν μόνο το τρομερό παίξιμο της μπάντας, αλλά και το γιατί γνωρίζουμε ότι αυτό το συγκρότημα δεν κόβει και δε ράβει τη συνείδηση του για να ταιριάζει σε μόδες. Αρχικά, οι δράσεις τους συμβαδίζουν με τους στίχους τους, ανοιχτά τοποθετημένοι σε κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, όχι μόνο στα τραγούδια τους, αλλά και με τη στάση τους. Θα τους βρεις να παίζουν χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό σε αυτό-οργανωμένες μουσικοπολιτικές ομάδες, να στηρίζουν καταλήψεις, αλλά να παίζουν και σε μεγάλους συναυλιακούς χώρους όπως εκείνη τη βραδιά, με γροθιές στον αέρα να τραγουδούν:

 “Βλέπεις οι καταλήψεις μεγαλώνουνε γερά παιδιάαα!”

Το δίδαγμα των κομματιών τους, πάντα αλληλέγγυο, μακριά από εξουσιαστικές λογικές, σε ωθεί σε δράση, σε συνεχή αγώνα για τα δικαιώματα σου. Αποτέλεσμα, να μας ξυπνά, ώστε να δυναμώσουμε τα συλλογικά μας αναχώματα ενάντια στην καταστολή, την αιχμαλωσία των μεταναστών και μεταναστριών , τις εκκενώσεις καταλήψεων, την απαγόρευση διαδηλώσεων, να ορθώσουμε ανάστημα μπροστά στα τέρατα του νεοναζισμού, και της αέναης ταξικής επίθεσης. Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής μετά από μία τέτοια λαιβάρα, πέρα από πλατιά χαμόγελα και πραγματική ευχαρίστηση από μια βραδιά που τα ‘χε όλα, φεύγεις με την αίσθηση μιας καθαρότερης ματιάς απέναντι στις ψευδαισθήσεις και τη σύγχυση. Αυτός δεν είναι και ο σκοπός της μουσικής; Όχι απλά η διασκέδαση, αλλά και η δημιουργία συνείδησης. Όχι μόνο μαχητικότητα, αλλά και σαφήνεια θέσεων και προσανατολισμού. Η αφύπνιση όμως, δεν αρκεί να κρατά μία νύχτα. Αλλά πρέπει να είναι ένα διαρκές ραντεβού στους δρόμους..

Ανταπόκριση: Μαριλένα Βενέτη

Φωτογραφία: Μαριλένα Βενέτη & Mitsaki Raccoon

Ευχαριστούμε πολύ τους Rationalistas και τη διοργάνωση του live Noiz Art & Music Productions.

Βρες όλο το φωτογραφικό υλικό: