Το Street Mode Festival από το 2009 έχει καταφέρει να εδραιώσει ισχυρή παρουσία στον χώρο του μουσικού θεάματος. Δέκα χρόνια που μετρά ο μουσικός θεσμός, πασίγνωστα συγκροτήματα από όλον τον κόσμο, Dj’s, b-boys & b-girls, χορευτές, skateboarders, graffiti writers, και άλλοι εκπρόσωποι της street κουλτούρας έχουν περάσει από τα stages του φεστιβάλ, και μας έχουν χαρίσει απίστευτες στιγμές που ‘χουν μείνει για πάντα χαραγμένες στη μνήμη μας. Χιλιάδες κόσμος που αγαπά τη ροκ και τη χιπ χοπ μουσική κάθε χρόνο φτάνει στη Θεσσαλονίκη από όλη την Ελλάδα, για να παρακολουθήσει αυτό το πολυμορφικό event, που δικαίως έχει χαρακτηριστεί ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ της χώρας. Έτσι και η ομάδα μας από την Αθήνα ανέβηκε στη συμπρωτεύουσα από την Πέμπτη – Day 0, να απολαύσει Villagers of Ioannina City και να καλύψει το μουσικό 4μερο με αποτέλεσμα να αποκομίσει από τις πιο όμορφες εμπειρίες που έχουμε ζήσει έως τώρα.

Day 1 και από νωρίς το μεσημέρι το street mode party είχε ήδη ξεκινήσει. Ο κόσμος φορούσε το πιο πλατύ χαμόγελο ενώ εξερευνούσε τον χώρο και τα πρώτα shows που είχαν ξεκινήσει με Parkour, BMX, Skateboarding και το Kids Breaking Battle. Μουσική ηχούσε από τα πρώτα συγκροτήματα που ‘χαν ξεκινήσει, ενώ η μυρωδιά των cans των graffiti writers που έβαφαν στον χώρο επικρατούσε. Πέντε stages με ήχους rock, punk, stoner, ska, reggae, alternative rock, new school και classic hip hop, και κόσμος που έτρεχε εύθυμα από τη μια σκηνή στην άλλη για να προλάβει να απολαύσει τα σπουδαία ονόματα που πλαισίωναν μουσικά την πρώτη μέρα. Αν και έχουμε αδυναμία στο hip hop, με έντονη περιέργεια και ενδιαφέρον ακούσαμε όλα τα συγκροτήματα και το ιδιαίτερο ύφος που το καθένα έφερε.

Έτσι γνωρίσαμε τους The Coconaut Rockers με τους Balkan, ska ήχους και τις gypsy γκρούβες που τους χαρακτηρίζουν, θαυμάσαμε τον δυναμισμό των αγαπημένων Pussy Riot, ακούσαμε έναν γενναίο καλλιτέχνη, τον Παύλο Παυλίδη με τους B-Movies, βραχνιάσαμε με λατρεμένους Nightstalker στο children of the sun και φυσικά χτυπηθήκαμε μέχρι τελικής πτώσεως στο πιο μεγάλο moshpit που ‘χουμε ζήσει (!), στους Ska-P.

Όσο αφορά την εγχώρια hip hop σκηνή το line up της πρώτης ημέρας ήταν ωραία δομημένο, με πρώτο όνομα να μας καλωσορίζει τους Twinsanity, όπου η επιλογή τους για το ζέσταμα ήταν η καλύτερη που μπορούσε να γίνει. Ακολούθησαν οι Muddy Vibez με τις ατμοσφαιρικές μουσικές τους και τη θετική αύρα τους, ενώ λίγο πριν το φαντασμαγορικό street dance show την σκυτάλη έλαβε ο Tiny Jackal. Η ώρα ήταν δέκα, η κατάλληλη για να τραγουδήσουμε για τους δέκα φόβους και να τους ξορκίσουμε. Ο λόγος φυσικά για την στιγμή που ο Ταφ Λάθος ανέβηκε στη σκηνή και μας χάρισε αυτό το περίεργο συναίσθημα, που τα πρόσωπα μπορεί να δακρύζουν, αλλά παράλληλα ένα αδιόρατο χαμόγελο ηρεμίας και αισιοδοξίας είναι χαραγμένο στα χείλη. Μετά από αυτό τα φώτα έσβησαν και ακολούθησαν μερικά λεπτά ώστε να αποφορτιστούμε. Ο κόσμος άρχισε να χειροκροτά και να φωνάζει στη σκηνή το δίδυμο απ’ τα δυτικά. Zoro & Buzz ανέβηκαν ξεσηκώνοντας μας με τη funky διάθεση τους και το ωμό ραπ τους, όπως εκείνοι ξέρουν καλά. Η βραδιά για το ελληνικό χιπ χοπ έκλεισε με Anser και Eversor, όπου και οι δυο ανταπόδωσαν την επί σκηνής τους ενέργεια στο πιστό κοινό τους. Με αέρα αμεσότητας και με εκρηκτικό flow που πλαισιώνεται από πραγματικά ενδιαφέρουσα μουσική, έκαναν μια εξαιρετική εμφάνιση που ικανοποίησε τις υψηλές προσδοκίες μας.

 Όσο πλησιάζαν μάλιστα τα μεσάνυχτα, ο χορός γινόταν όλο και πιο ξέφρενος στον τεράστιο χώρο του Street Mode, και ο κόσμος είχε απόλυτα αφεθεί στον ρυθμό. Ανδρικά και γυναικεία ρούχα ήταν μπερδεμένα στα σώματα, τίποτα δεν ήταν στημένο, τίποτα δεν ήταν δήθεν. Τι πιο όμορφο απ’ το να βλέπεις αυθεντικά πρόσωπα να σπάνε τα συνηθισμένα πρότυπα και την κανονικότητα, να χορεύουν χωρίς να τους νοιάζει πως φαίνονται, να γελούν αυθόρμητα, δυνατά;

Επιστρέφοντας τη δεύτερη μέρα (Day 2) του φεστιβάλ στον χώρο, συνειδητοποιήσαμε πώς ο κόσμος είχε αυξηθεί αισθητά συγκριτικά με την προηγούμενη μέρα. Η πλειοψηφία μαυροφορεμένη με το γνωστό λογότυπο στην πλάτη - αναμενόμενο σαφώς - αφού οι ταγμένοι λογοτιμήτες καταφτάνουν από κάθε σημείο της Ελλάδας. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το πιστό κοινό των Social Waste που εμφανίζονταν επίσης την ίδια ημέρα. Πολλοί είναι αυτοί που δηλώνουν πώς δεν ακούν hip hop αλλά ανήκουν σε άλλη κουλτούρα μουσικής, αλλά αγαπούν το συγκεκριμένο συγκρότημα και αυτός ήταν ο λόγος που έφτασαν το απόγευμα του Σαββάτου στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, ώστε να ακούσουν ζωντανά τον ιδιαίτερο μουσικό ήχο των Social. Με μικρές αλλαγές στη σειρά των ονομάτων και στην ώρα το πρόγραμμα ξεκίνησε όσο αφορούσε την χιπ χοπ σκηνή, με Trouf, Vlospa, Complex και Iratus να ανεβάζουν κατακόρυφα την ψυχολογία του κοινού που τους παρακολούθησε, το ίδιο και τη θερμοκρασία στον συναυλιακό χώρο… Η κορύφωση μάλλον ήρθε την ώρα που ο γνωστός πιλότος ΜΚ μαζί με τον Dj Stigma στα decks, ανέβηκαν και μας χάρισαν την απαιτούμενη δόση από το μουσικό ναρκωτικό που χρειαζόμασταν. Αιχμηρές ατάκες, δυναμική σκηνική παρουσία, ενώ στο άκουσμα εμβληματικών παλιών τραγουδιών αλλά και του τελευταίου άλμπουμ, το κοινό παραληρούσε ενώ ο χώρος γέμιζε ασφυκτικά. Πολλοί δυστυχώς δεν κατάφεραν να μπουν στο warehouse stage για να τον απολαύσουν, και το ίδιο συνέβη στον ΤΖΑΜΑΛ και τους εκρηκτικούς J2F. Αρκετές φορές διακόπηκε το live γιατί δυστυχώς λόγω του κόσμου που πάσχιζε να μπει στη συναυλιακή αίθουσα για να ακούσει τους αγαπημένους του καλλιτέχνες και των καπνογόνων που δυσχέραιναν την κατάσταση.

Στο μεταξύ στα εξω stages τα υπόλοιπα ρακούν απολάμβαναν από νωρίς τα υπόλοιπα μουσικά σχήματα, όπως τους Σουηδούς Looptroop Rockers, τους Vodka Juniors και The Rumjacks. Και κάπου εκεί ανακοινώθηκε στις μεγάλες οθόνες πώς οι ΛΤ τελικά θα εμφανιστούν εξίσου σε εξωτερικό stage, λίγο πριν τον μεγάλο καλλιτέχνη Γιάννη Αγγελάκα, κάτι που μας ανακούφισε, καθώς θα ήταν αδύνατο να διεξαχθεί το live στον κλειστό χώρο, μιας και χιλιάδες κόσμος είχε παρεβρεθεί για να δει κυρίως τους Λόγος Τιμής.

Το πλήθος μαζεύτηκε κάτω από τη σκηνή που θα έβγαιναν οι ΛΤ και από τις πρώτες κιόλας νότες άρχισαν οι κραυγές ενθουσιασμού και τους καλούσαν να ανεβούν. Εκείνοι με σεμνότητα και φιλότιμο που εκτιμήσαμε, ζήτησαν συγνώμη για όσους ταλαιπωρήθηκαν και ενδεχομένως λιποθύμησαν προηγουμένως στον κλειστό χώρο, αφού και οι ίδιοι ήταν μέσα και έζησαν τις δυσκολίες που συναντήσαμε. Ευχαρίστησαν τον κόσμο που βρισκόταν ακόμα εκεί, και τους ζήτησαν να δώσουν τα δυνατά τους «Για να μάθουν να μας μετράνε», όπως είπε το Ελεύθερο Πνεύμα. Κάθε φορά που βλέπεις ζωντανά τους ΛΤ, είναι εύκολο να καταλάβεις πως βρίσκονται στην κορυφή. Τραγούδια, απόδοση, πάθος ικανό να κάψει ολόκληρα στάδια. Έτσι το κοινό έβγαλε όλη την ένταση που κρατούσε τόσες ώρες μέσα του, άναψε επιτέλους τα καπνογόνα για να γιορτάσει, ευχαριστήθηκε την άψογη ακουστική του ήχου και βράχνιασε, όπως πρέπει να καταλήγει σωστά η νύχτα.

Παρά τις δύσκολες συνθήκες την προηγούμενη βραδιά το κοινό δεν αποθαρρύνθηκε, και την τελευταία μέρα (Day 3) ήρθε αποφασισμένο ώστε να κλείσει το μουσικό τριήμερο με τον δυνατότερο καλό τρόπο. Την Τρίτη μέρα, λοιπόν, το line up του festival χαρακτηριζόταν από ιδιαίτερη πολυσυλλεκτικότητα και λόγω των έτερων μουσικών ειδών αλλά και των διαγωνισμών που εκτυλίχτηκαν, του breaking battle και του THHF. Επιπροσθέτως το δεύτερο μεγάλο όνομα του φεστιβάλ μετά τους τρελάρες Ska – P, οι Turbonegro ήταν αδιαμφισβήτητα οι πρωταγωνιστές της ξένης σκηνής, αλλά η απίστευτα δυναμική εμφάνιση τους έδενε αρμονικά με τα υπόλοιπα συγκροτήματα, από τους Naxatras, τους L’entourloop, μέχρι τους αγαπημένους Χατζηφραγκέτα.

To πρώτο Dj Set της ημέρας στο κλειστό stage όπου θα συνέχιζε και την τελευταία ημέρα το πρόγραμμα, ανέλαβε ο Dj Asterix, χαρίζοντας μια ηχητική ποικιλομορφία σε ρυθμούς hip hop, rnb και funk. Ακολούθησαν οι Λoco Music, συνέχισαν οι WNC μαζί με τον Solmeister, σε μία εμφάνιση μεταξύ συναυλίας και performance, και ολοκλήρωσαν το πρώτο μέρος οι Κάτα x Mpelafon. Παράλληλα την ίδια ώρα με τους WNC στο Νύμφη stage απολαύσαμε τον 12^ο Πίθηκο, αν και δυσκολευτήκαμε αρκετά λόγω κοινής ώρας να προλάβουμε και τις δύο εμφανίσεις. Εκείνος παρά την πίεση του χρόνου, έβγαλε την απλότητα και τον δυναμισμό του στη σκηνή, παρέα με το αφοσιωμένο crew του, τους Black Out. Στο ενδιάμεσο του προγράμματος ως όμορφη παρέκβαση ολοκληρώθηκε το THHF beatmaking final που παρουσίαζε ο Phaser,και το Μcing battle final με host τον καταλληλότερο όλων Sifu Versus. Στις 22.30 από το εναρκτήριο και γνώριμο ήχο της Νεκρής Ζώνης, καλωσορίσαμε τον Βέβηλο, που με Παράφρων στο πλευρό του κρατούν ζωντανό τον μύθο Βαβυλώνα, και δεν προτίθενται να το βάλουν κάτω. Το πρόγραμμα διακόπηκε ξανά λόγω προβλήματος του χώρου και του ασφυκτικού συνωστισμού και με κάποια καθυστέρηση ανέλαβαν τα ινία οι αγαπημένοι Στίχοιμα, οι οποίοι βέβαια παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν, είχαν μια εξαιρετική παρουσία και η απόδοση τους ήταν φοβερή. Το φινάλε δόθηκε από τον Εισβολέα, όπου χάρη στην απίστευτα θετική ενέργεια που μας μετέδωσε, μας έκανε την ωραία βραδιά ωραιότερη, και η επιστροφή στο σπίτι από νωρίς εκείνη την ημέρα δε νοούταν καν ως λύση.

Εν κατακλείδι, συνοψίζοντας όλα όσα συνέβησαν στο Street Mode Festival θα λέγαμε πώς ήταν ένα επεισοδιακό 4μερο. Παρά τις ταλαιπωρίες που βιώσαμε, όπως και το κοινό αλλά και τα συγκροτήματα, αναδρομικά μας έχουν μείνει πολύ ωραία συναισθήματα και εμείς έχουμε επιλέξει να γελάμε με κάθε δυσκολία που συναντάμε. Κρατάμε τα θετικά, όπως του ότι ζήσαμε ένα πολύ ωραίο μουσικό πάρτι παρέα με φίλους, ταξιδέψαμε στην όμορφη Θεσσαλονίκη γι’ αυτόν τον λόγο, είδαμε σπουδαία συγκροτήματα, γνωρίσαμε αρκετά που δεν είχαμε την ευκαιρία να τα δούμε μέχρι τότε και χορέψαμε μέχρι τελικής πτώσεως. Το μόνο σίγουρο είναι πώς θα μας μείνουν μνήμες για χρόνια και θα έχουμε πολλά να θυμόμαστε και να διηγούμαστε.

Φωτογραφική Ανταπόκριση: John Mak

Αρθρογραφική κάλυψη: Μαριλένα Βενέτη