Αν περιέγραφα με μια εικόνα το συναίσθημα που μου αφήνει η μουσική αυτού του καλλιτέχνη, θα ήταν ένα πρωινό ξύπνημα. Ένα χειμωνιάτικο πρωινό ξύπνημα, ύστερα από μία άσχημη νύχτα ή και περισσότερες, που ανοίγεις τα μάτια καθώς αισθάνεσαι μετά από καιρό τις αχτίδες του ήλιου να μπαίνουν απ’ το παράθυρο. Μια απόφαση να πετάξεις το πάπλωμα, και απ’ το κρεβάτι να φτάσεις στη μπαλκονόπορτα για να ανοίξεις τα παραθυρόφυλλα. Να βγεις έξω και να σε ζεστάνει ο ήλιος, να κοιτάξεις τον ουρανό και να ανασάνεις βαθιά. Να ανασαίνεις, γιατί καταλαβαίνεις τι θα πει φως. Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια. Γιατί η ελπίδα με θέληση είναι ελευθερία.

Αυτή η αισιοδοξία ήταν εντυπωμένη στα πρόσωπα όλων όσων βρέθηκαν την Παρασκευή στις 30 Νοεμβρίου στο Κρεμλίνο. Όχι, δεν είναι υπερβολή, ούτε το αναφέρω χάριν της αφήγησης. Πράγματι, πριν ανοίξουν οι πόρτες άκουγα τα γέλια όλων όσων περίμεναν με αγωνία απ’ έξω, ενώ κατά τη διάρκεια του live αφαιρούμουν και παρατηρούσα τα πρόσωπα και τις εκφράσεις τους. Πολλές φορές διασταυρώθηκε το βλέμμα μου με κάποιου ή κάποιας άλλης, όχι μόνο από δική μου πρωτοβουλία. Κάτι τέτοιο συνήθως σου δημιουργεί αμηχανία και γυρνάς φευγαλέα, αλλά αυτή τη φορά δεν συνέβη, αντιθέτως τα χαμόγελα ανταποδίδονταν. Βλέμματα με πάθος, όπως και η φωνή του ίδιου του Ταφ Λάθος. Έτσι είναι. Κανένα μεγάλο επίτευγμα δεν είναι δυνατό χωρίς πάθος και καμία τέχνη δεν θα υπήρχε χωρίς αυτό.

Ο καθένας μπορεί να ορίσει διαφορετικά την τέχνη, ειδικά στη rap, και να χαράξει τη δική του πορεία. Τέχνη είναι όταν κάνεις τα πρόσωπα των ανθρώπων να αστράφτουν από τα χαμόγελα, όταν δημιουργείς κίνητρο σε ανθρώπους, ανεξαρτήτως ηλικίας ή γούστου μουσικής, να ακούσουν τα τραγούδια σου και να έρθουν σε μια συναυλία σου. Τέχνη είναι όταν κάνεις τα προσωπικά σου βιώματα μελωδίες, όταν ο κάθε στίχος μπορεί να ερμηνευτεί διαφορετικά από τον καθένα, αλλά πάντα να σου δίνει την απάντηση σε αυτό που ψάχνεις. Όταν τα κομμάτια σου είναι γέφυρα που οδηγεί σε μια υψηλότερη μορφή επικοινωνίας ανάμεσα σε ΄σενα και στον ακροατή. Επίτευγμα είναι όταν σε σταματούν στο δρόμο και σου λένε «ευχαριστώ» που μέσα απ΄ τη δουλειά σου στάθηκες φάρος για εκείνους, σε περιόδους απόρριψης και απελπισίας και τους ώθησες στο να μεγαλώσει μέσα τους η θέληση για ζωή. Όταν είσαι περιτριγυρισμένος στα lives από ανθρώπους που πάνω απ’ όλα σε σέβονται, όταν η γυναίκα που σου χάρισε τη ζωή σε κοιτά με θαυμασμό και περηφάνια, και σιγοτραγουδά μαζί σου ενώ εσύ είσαι στη σκηνή και τραγουδάς για όλους, αλλά πρώτα για εκείνη.

Αυτές τις όμορφες στιγμές την τελευταία μέρα του Νοεμβρίου έζησαν παρέα με τον Ταυτισμένο Λάθος και όσοι βρέθηκαν μαζί του on stage. Το live άνοιξαν ιδανικά οι Fer De Lance, που με την εκρηκτική τους παρουσία δημιούργησαν το κατάλληλο κλίμα για να ξεσηκώσουν το γεμάτο μαγαζί. Φυσικά δεν μπορούσαν να λείψουν και οι δίδυμοι της Bashment Records, Twinsanity που μοιράστηκαν τη σκηνή μαζί τους. Ακολούθησε ο guest της βραδιάς ο Tiny Jackal, ενώ φωτιά έβαλαν στα decks o Dj Micro και ο Dj Twelve.

Η φωτογράφος των Disturbans Κατερίνα Γεωργούλη, κατάφερε να αιχμαλωτίσει στον φακό της τα όσα ζήσαμε στο Κρεμλίνο εκείνη τη βραδιά.

“Γιατί η τέχνη μιλά με το συναίσθημα και στο συναίσθημα. Δε στοχεύει στη λογική, αλλά σε έναν κόσμο εξίσου αληθινό μα λιγότερο σταθερό.”

Μαριλένα Βενέτη