Λίγες εβδομάδες μετά τον πρώτο σόλο δίσκο του Buzz και μετά από ένα δυναμικό αντιφασιστικό κομμάτι, το PUB, στις 2 Ιουνίου ο Zoro, από το συγκρότημα που έχει ανεβάσει τον πήχη στην Hip Hop σκηνή τα τελευταία χρόνια, κυκλοφόρησε με την σειρά του το δικό του προσωπικό album με όνομα "Matrix". Οι Zoro&Buzz είναι ένα συγκρότημα που μας έχει συνηθίσει στον έξυπνο στίχο, που άλλοτε μπορεί να έχει πιο fun αισθητική κι άλλοτε παίρνει πιο σοβαρές κοινωνικοπολιτικές διαστάσεις. Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του group είναι οι ρεαλιστικές εικόνες που προσφέρουν στον ακροατή που δεν έλειψαν απ' τον καινούργιο δίσκο ο οποίος σε ταξιδεύει από την Αφρική μέχρι το διάστημα.

Έτσι λοιπόν κάνει την αρχή ο δίσκος με τον ήχο να ταξιδεύει σαν πρόσφυγας που έφυγε απ' την Αφρική και μεταφέρεται στην Αμερική όπου διαδόθηκε γρήγορα στις διάφορες αφροαμερικάνικες γκετοποιημένες γειτονιές. Εκεί η "οργή" της αδικίας συνάντησε το μέτρο, εξέφρασε τον κάθε Αφροαμερικανό και συσπείρωσε τον κόσμο. Τότε, συγκροτήματα όπως οι Public Enemy συνέδεσαν το Hip Hop με το κίνημα Black Power Movement και την επαναστατική οργάνωση "Μαύροι Πάνθηρες", από την οποία πήρε καλώς το όνομα το πρώτο κομμάτι του δίσκου. Στην πορεία όμως μας μεταφέρει γρήγορα απ' τον αντιρατσισμό στο χρήμα, τα ναρκωτικά και τα όπλα που μπήκαν στο χιπ χοπ μεταφέροντας μας άλλες εικόνες από δισκογραφικές που "πέφταν σφαίρες". Έτσι συνεχίζει το ταξίδι από το West και East side της Αμερικής στην Ευρώπη ως εξέγερση παρέα με τις βασικές του αρχές την ενότητα και την φιλία (faith to the crew). Έπειτα από ένα μεγάλο ταξίδι που το Hip Hop υφίσταται κακοποίηση, όπου περνάει μέσα απ' τα μπουζούκια, γίνεται μόδα και πουλάει, καταλήγει ότι ακόμα υπάρχουν κάποιοι που κρατάνε την αρχική φλόγα του Hip Hop αληθινή με φαρδιά και break. Αυτή είναι η κουλτούρα μας, αυτή είναι η μουσική που ακούμε.

Στην συνέχεια μας περνάει μέσα απ' την "Τρύπα του όζοντος" για να δούμε τον ήλιο στα μάτια, το πρόβλημα μέσα μας και αναλογιζόμαστε τον κακό μας εαυτό, που με αυτόν και τις παρέες μας καταφέρνουμε να επιβιώνουμε στο τέλος μιας ρουτινιασμένης ημέρας. Έπειτα σειρά έχει το κομμάτι Matrix, τίτλος που χαρακτηρίζει και ολόκληρο τον δίσκο καθώς αναφέρεται στην αστική κοινωνία η οποία μοιάζει όλο και περισσότερο σε έναν ψεύτικο κυβερνοκόσμο που είμαστε φυλακισμένοι δίχως διαφυγή. Κάθε κομμάτι έχει δόσεις αυτής της αστικής σαπίλας, με δυνατές εικόνες από την ρουτίνα που βιώνουμε στις μεγαλουπόλεις. Σίγουρα είναι ένα ταιριαστό όνομα για τον δίσκο που στηρίζεται σε αυτή την θεματολογία.

Έπειτα, σκάει το Μeeting μαζί με τον Buzz, που δεν χρειάζεται να πούμε πολλά καθώς είναι ένα δίδυμο με εξαιρετική χημεία που το στυλ και οι φωνές τους συνυπάρχουν απίστευτα. Το κομμάτι βγάζει ένα αίσθημα αδελφότητας και αγάπης που έχτισαν για το crew τους υποστηρίζοντας το μότο τους "Faith to the crew". Αντιλαμβανόμαστε έτσι ότι πρόκειται για κάτι παραπάνω από ένα απλό συγκρότημα και ότι έχουν μεγάλη σημασία οι δεσμοί φιλίας που ενώνουν τους ράπερ. Μας δείχνουν ότι για να πετύχει η συνταγή ενός γκρουπ χρειάζεται κάτι παραπάνω από τον επαγγελματισμό και τις business. Συνεχίζουμε με το "sport για τσιμέντα" ένα απολαυστικό κομμάτι που ο Zoro πατάει τέλεια στο σκληρό beat του κομματιού με αισθητική battle rap. Ένα από τα αγαπημένα κομμάτια του δίσκου όμως είναι το επόμενο. Πρόκειται για το κομμάτι "ονειρώξεις" μαζί με τον Bayman του οποίου η παραγωγή απογειώνει το κομμάτι, που μαζί με το flow του Zoro βγάζει ένα υπέροχο vibe. Η συνεργασία με τον Bayman μπορεί σίγουρα να προκαλέσει πολλές ακόμα "Ονειρώξεις" στο κοινό, κάτι που μας είχαν δώσει να καταλάβουμε από την επιτυχία του "Σήμερα έχει γενική". Κλασικά προσγειωμένα καθημερινά rap, που ο Zoro σε συνοδεία με το beat μας βάζει 100% μέσα στο mood του.
Ακολουθεί το κομμάτι "Όχι και τόσο" που δεν θα το σχολιάσουμε και "τόσο πολύ", για αυτό πάμε στο "Καλοκαιριάζει" κομμάτι που σε αγαλλιάζει, σε ταξιδεύει σε όμορφα μονοπάτια με ένα ρεφρέν που σίγουρα από τις πρώτες ακροάσεις θα σου κολλήσει και θα το σιγοτραγουδάς μέσα στην μέρα σου. Το ταξίδι από γίνεται μεγαλύτερο, βγαίνει εκτός της ατμόσφαιρας, ακουμπάει άλλους πλανήτες και σε πάει ψηλά στην "Ανδρομέδα". Πέρα όμως απ' τις δυνατές εικόνες και το ταξίδι, το κομμάτι έχει εξίσου γαμάτο νόημα με τις μεταφορές του και καταλήγει με την αφήγηση της Φ. Κανελλόπουλου η οποία προσωπικά μπορεί να αποτελεί το καλύτερο κλείσιμο δίσκου που έχω ακούσει. Μπορεί η παραπάνω πρόταση να φαίνεται υπερβολική αλλά ο αστροφυσικός παραλληλισμός με κάποιες έννοιες της ζωής σε πάει αλλού. Ξεκινάει με την επιστημονική θεωρία ότι τα περισσότερα στοιχεία του ανθρώπου (εκτός του υδρογόνου που υπήρχε απ' τις αρχές του σύμπαντος) έχουν παραχθεί στο εσωτερικό των άστρων και έφτασαν σε εμάς έπειτα από εκρήξεις σουπερνόβα αρχαίων γιγάντιων άστρων (ναι αν είσαι φαν της αστροφυσικής θα τον εκτιμήσεις λίγο περισσότερο τoν δίσκο). Αλλά δεν μένει εκεί καθώς σε πάει σε αρχαίους προγόνους, ποιητές, στην μοναδικότητα του ανθρώπου, την μαγεία της τέχνης και της αγάπης. Ένα όμορφο κι ομαλό κλείσιμο που ταιριάζει άριστα σε έναν εκρηκτικό δίσκο.

Το Matrix λοιπόν του Zoro είναι μια καθαρά ποιοτική rap δουλεια, που σε κερδίζει με τις βασικές αξίες του rap που αγαπήσαμε απ' το Hip Hop των 90ς: αντιφασισμός, σεβασμός στον δρόμο-γειτονιά, αδελφοσύνη. Εννοείται ότι μεγάλη σημασία στο δίσκο παίζει το ηχόχρωμα του, με τα εξαιρετικά του beats τα οποίο είναι στα χέρια της αφρόκρεμας των Ελλήνων hip hop παραγωγών: DJ Moya, Dolos, Eversor, Bayman, Mitsos Fer De Lance, Ήρωας, Low P, Maxime Fidellium. Σίγουρα πρόκειται για μία από τις καλύτερες ολοκληρωμένες δουλειές Ελλήνων Hip Hop artist που έχουμε ακούσει τελευταία, με μεγάλο σεβασμό στο είδος, σταράτο ραπ χωρίς υπερβολές και ψευτομαγκές που έχει γεμίσει η σκηνή. Καλλιτέχνες όπως ο Buzz και ο Zoro κρατάνε "ψηλά" το επίπεδο του ραπ και σίγουρα το μέλλον του ελληνικού Hip Hop βρίσκεται σε καλά χέρια.

Γράφει ο Νίκος Σπηλιωτάκος