Χρόνια μετά την τελευταία τους συναυλία, ο Σκηνοθέτης από τους FFC οργάνωσε ένα live tribute, φόρο τιμής στο συγκρότημα που μεγάλωσε γενιές και γενιές.

Χωρίς αμφιβολία αποτελεί ένα από τα πρώτα ελληνόφωνα χιπ χοπ συγκροτήματα της χώρας μας, ενώ κατάφερε να φέρει πιο κοντά στα αφτιά του ελληνικού κοινού, έναν ξένο ήχο για την τότε Ελλάδα, και μπήκε η αρχή για να ξεκινήσει η ιστορία της χιπ χοπ μουσικής και κουλτούρας σε αυτόν τον τόπο. Ασχέτως με την σημερινή κατάληξη του χιπ χοπ, οι Fortified Concept ξεκίνησαν να γράφουν με αυθεντικό και διαχρονικό στίχο, κομμάτια αυθεντικά, εμπλουτισμένα με κοινωνικοπολιτικό ύφος. Κάποια μπορεί να ήταν πιο προσωπικά και συναισθηματικά, όμως πάνω απ’ όλα ήταν κομμάτια με ψυχή, που έμειναν στον χρόνο.Πριν καν ξεκινήσει το είδος, είχαν ανεβάσει ήδη τον πήχη αρκετά ψηλά. Η οχυρωμένη αντίληψη ήταν εκεί από την αρχή και μίλαγε άμεσα στο κοινό της. Δυστυχώς όμως για όλους τους ακροατές του συγκροτήματος, ίσως και της σκηνής του χιπ χοπ γενικότερα, το συγκρότημα έσπασε μετά από τον τελευταίο τους δίσκο Αντιληψίες Συνείδησης και έπειτα από το τελευταίο τους live το 2005 στο Ρόδον club. Ο τραγουδιστής του συγκροτήματος Κώστας Κουρμένταλας έφυγε από το συγκρότημα και από τότε απέχει από το γκρουπ. Πολλής κόσμος ανά τα χρόνια ζητούσε αυτή τη γλυκιά νοσταλγία του συγκροτήματος και φώναζε για ένα τελευταίο live.

Αυτό με όλη σύνθεση του γκρουπ δεν κατάφερε να γίνει, όμως ο Δημήτρης Πετσούκης (Σκηνοθέτης) μας χάρισε ένα live tribute στο Φάληρο στις 8 Οκτώβρη, δίνοντας την δυνατότητα στους παλιούς να ξανά νιώσουν και στους νέους να ακούσουν για πρώτη φορά live τα κομμάτια του θρυλικού συγκροτήματος. Χωρίς τον Ρυθμοδαμαστή και τον DJ Everlast, ο Σκηνοθέτης οργάνωσε μια βραδιά με κάποια από τα αγαπημένα τραγούδια του συγκροτήματος, να ερμηνεύονται από μερικά από τα πιο καταξιωμένα ονόματα της σημερινής χιπ χοπ σκηνής: «Άυλος 542, Δημήτρης Μεντζέλος, Ζωγράφος, Κοινοί Θνητοί, Μαρία Ρίζου, Νικόλας / Razastarr, Ρήγας, Ταφ Λάθος, Anser, JK-1, Lobo, Social Waste + Αντίποινα, Weird».

Μετά τις old school μουσικές επιλογές του Δημήτρη Μεντζέλου με το dj set του, η αυλαία έπεσε και με ένα βίντεο από αγαπημένα instrumental του group μαζί με εικόνες από τότε, η συναυλία ξεκίνησε. Πρώτος εμφανίστηκε ο Σκηνοθέτης, να ραπάρει επί σκηνής το πρώτο track του live «Βαρέθηκα» μαζί με τους Αντίποινα. Το πρόγραμμα που ακολούθησε είχε πολλά από τα αγαπημένα κομμάτια των FFC: «Παραμύθι, Όσα μου έμαθες εσύ, Κάποιου Οκτώβρη την Αυγή, Φταίω κι εγώ, Η πιο παλιά μάχη κτλ»

Το θέμα πολλών για το live ήταν ότι αυτά τα κομμάτια τα είχαν συνηθίσει και αγαπήσει με την φωνή και το απίστευτο flow του Ρυθμοδαμαστή και η διαφορά με την ερμηνεία άλλων ράπερ ήταν αισθητή. Οι περισσότεροι διάβαζαν τους στίχους για να συμβαδίσουν άλλοι κόμπιαζαν, κάποιοι έχαναν το flow και τους στίχους. Από την μία ήταν λογικό καθώς τα κομμάτια είναι παλιά, δεν ήταν γραμμένα από τους καλλιτέχνες του live, ούτε τα είχαν ξανατραγουδήσει μπροστά σε κοινό για να θυμούνται την κάθε λέξη, και αυτό απήχε από όσα ανέμενε το κοινό. Προφανώς όμως από τους εμφανιζόμενους καλλιτέχνες, ήταν και αυτοί που στάθηκαν αντάξια και έβαλαν φωτιά στα μικρόφωνα. Κάποιοι από αυτούς ήταν ο Weird που άνοιξε το live και αφιέρωση την παρουσία του στο νεογέννητο παιδί του, ο Anser με το πύρινο flow, Ο Ταφ Λάθος που τραγουδούσε με σεβασμό τους στίχους, ο Γιώργος Νίκας από τους Social Waste / Αντίποινα, o Ρήγας που ερμήνευσε ίσως και τα περισσότερα κομμάτια σε κουπλέ-ρεφρέν και ο Μήτσος Φου από Κοινούς Θνητούς ο οποίος έκλεισε τη συναυλία με ένα δυνατό acapella. Φυσικά μαγική ήταν και η παρουσία της Μαρίας Ρίζου της οποίας η φωνή έχει χαραχτεί να συνοδεύει τα κομμάτια των FFC και μας ταξίδευε στο χώρο.

Μια άλλη ιδιαίτερη παρουσία ήταν αυτή του Νικόλα από τους Razastarr ένα συγκρότημα που ήταν δίπλα στους FFC από παλιά. Η εμφάνιση του ήταν συγκινητική καθώς έφερε στον νου όλων τον αδικοχαμένο Ανδρέα-Οδυσσέα που πριν σχεδόν ένα χρόνο πριν έφυγε από τη ζωή από το αυτοκίνητο ενός δολοφόνου. Σε κάτι τέτοιες βραδιές όμως ο Ανδρέας ζει. Βρίσκεται μέσα στίχους και αναμνήσεις. Για αυτό και το πανό που έγραφε «Οδυσσέας πάντα παρόν» σήμαινε πολλά για αυτή τη νύχτα.

Η μουσική αυτή βραδιά δυστυχώς δεν κράτησε πολύ. Πριν τις 23:30 η αυλαία έπεσε με τον κόσμο να φωνάζει «κι άλλο» περιμένοντας κάποια συνέχεια. Όλα τα άτομα που συντέλεσαν αυτή τη βραδιά αγκαλιάστηκαν στο τέλος, με τον Σκηνοθέτη να τους ευχαριστεί έναν-έναν, κάτι που δείχνει τον σεβασμό που έθρεφε στα άτομα που κάλεσε.

Σαν απολογισμός, αυτού του «Οκτώβρη η αυγή» άφησε μια γλυκιά νότα νοσταλγίας και μπόλικη αγάπη για αυτό το συγκρότημα. Κάτι το οποίο ήταν ολοφάνερο από τον κόσμο που ήξερε το κάθε ρεφρέν, όσα χρόνια και να έχουν περάσει, από το πάθος που σε κάθε ευκαιρία βροντοφώναζαν το ακρωνύμιο F F C, από τις σημαίες, τα πανό, τα καπνογόνα και τα σπρωξίματα. Η συναυλία όπως έγραφε ο τίτλος ήταν tribute στους FFC με όλα τα ονόματα των συμμετεχόντων, δεν υποσχέθηκε κανείς ότι θα ήταν επί σκηνής το αρχικό σχήμα του συγκροτήματος. Οπότε τον στόχο της σαν συναυλία τον πέτυχε. Μας έφερε στο μυαλό και στη φωνή όλους εκείνους τους στίχους που μας μεγάλωσαν. Οι FFC πέρα από ένα είδος μουσικής έφεραν και μια κουλτούρα… αυτή της έκφρασης. Αποτελούσαν ένα true συγκρότημα που εξέφραζε άμεσα θέση. Τα περισσότερα κομμάτια ενώ είναι 20 και 30 χρόνια πριν, ακουμπάνε ακόμα την εποχή μας κι έτσι το παρελθόν συναντά το παρόν. Γι’ αυτό και ο κόσμος είχε ανάγκη αυτό το live. Η διαχρονικότητα ήταν εκεί και συνεπήρε όλο το κοινό μαζί της σε μια ιδιαίτερη βραδιά που σίγουρα δεν θα ξεχάσουμε.

Νίκος Σπηλιωτάκος

Φωτογρφαφία: Ελεάνα Παρλή

Ps: Ευχαριστούμε την Ράνια για τη φιλοξενία στο όμορφο Live.